Καρκίνος μαστού στον άντρα
Ανδρικός καρκίνος μαστού
Οι άνδρες μπορούν να αναπτύξουν καρκίνο στο μαστό τους. Αντιστοιχεί περίπου 1 καρκίνος σε άντρα για κάθε 200 γυναικείους καρκίνους μαστού και η τάση είναι ανοδική, πιθανά οφειλόμενη στα αυξημένα ποσά οιστρογόνων των αντρών λόγω της παχυσαρκίας. Επομένως ο καρκίνος του μαστού στους άντρες είναι συνήθως ορμονικά ευαίσθητος, αν και παρουσιάζεται τοπικά πιο προχωρημένος λόγω του μικρού μεγέθους του μαστού και της μικρής απόστασης από το δέρμα και το θωρακικό τοίχωμα.
Οι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν το οικογενειακό ιστορικό, ιδιαίτερα αν αυτό αφορά και σε άντρα συγγενή με καρκίνο μαστού, γενετικές μεταλλάξεις (Braca γονίδια) και το σύνδρομο Klinefelter (γονότυπος XXY) - ένα είδος ερμαφροδιτισμού – που αυξάνει την πιθανότητα 50 φορές. Επίσης, η χρόνια νόσος του ήπατος (κίρρωση, ηπατική ανεπάρκεια) θεωρείται παράγοντας κινδύνου μέσω ανεπαρκούς μεταβολισμού των οιστρογόνων. Η γυναικομαστία προδιαθέτει επιπλέον στην ανάπτυξη καρκίνου του μαστού. Μειωμένα επίπεδα ανδρογόνων (όπως πχ σε τραυματισμό του όρχεος, κρυψορχία ή ορχίτιδα) μπορούν να αυξήσουν την πιθανότητα καρκίνου μαστού.
Τέλος παράγοντες που έχουν να κάνουν με την καθιστική ζωή (παχυσαρκία, σακχαρώδης διαβήτης, απουσία άσκησης) δρουν επιβαρυντικά στην πιθανότητα κάποιος να νοσήσει.
Συνήθως εκδηλώνεται ως μια ψηλαφητή μάζα που οδηγεί τον άντρα στο γιατρό. Η διερεύνηση γίνεται με μαστογραφία και υπέρηχο. Η θεραπεία δεν διαφέρει θεωρητικά από αυτή των γυναικών. Αυτό σημαίνει πως είναι δυνατή η μερική μαστεκτομή αν και πρακτικά η χειρουργική επέμβαση που προτιμάται είναι η μαστεκτομή, καθώς οι όγκοι συνήθως είναι πίσω από τη θηλή και οι επιλογή της συντηρητικής επέμβασης είναι σπάνια (λιγότερο από 10% των περιπτώσεων).
Η βιοψία του λεμφαδένα φρουρού έχει αποδειχτεί ότι είναι αξιόπιστη και στους άντρες και θα πρέπει να προτιμάται όπου έχει ένδειξη. Οι ενδείξεις για τη χορήγηση χημειοθεραπείας και ορμονοθεραπείας είναι οι ίδιες και προτιμάται η ταμοξιφαίνη ως ορμονοθεραπεία, καθώς τα αποτελέσματα από την χρήση των αναστολέων αρωματάσης μειονεκτούν έναντι της ταμοξιφαίνης. Η χρήση αντιοιστρογόνων όμως συνδέεται με αύξηση του βάρους και απώλεια της λίμπιντο και αυτό είναι η αιτία αρκετοί να μην συμμορφώνονται με τη θεραπεία και να τη διακόπτουν.
Δύο ακόμα σημεία που πρέπει να σημειωθούν είναι πως επειδή υπάρχει υψηλή πιθανότητα ο ανδρικός καρκίνος να είναι γονιδιακά προκαλούμενος, επιβάλλεται γονιδιακός έλεγχος για τα γονίδια BRACA 1 και 2, αλλά και άλλων σπανιότερων γενετικών συνδρόμων (πχ Li Fraumeni, νόσος Cowden) και σε περίπτωση θετικών αποτελεσμάτων να ενημερώνονται και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας. Ακόμα, το ίδιο το άτομο είναι υψηλού κινδύνου για μια σειρά από άλλους καρκίνους (πχ προστάτη, παγκρέατος, παχέος εντέρου) επομένως επιβάλλεται στενή παρακολούθησή του και για αυτούς τους όγκους.